Kimball Kristin Brudna robota

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Na ślubnych zdjęciach mam chłopską opaleniznę: moja twarz,szyja i�przedramiona są ciemne, natomiast dekolt i�świeżo umięś-nione ramiona zupełnie białe.To zepsuło cały efekt sukienki, naktórą szarpnęłam się w�Nowym Jorku i�którą siostra pomogłami wybrać.Sukienka była ręcznie szyta, zwiewna, z�miękkiej,niemal przejrzystej bawełny i�jedwabiu w�bardzo delikatnymszarolawendowym odcieniu.Mam na nogach jedwabne panto-felki mojej babci z�lat dwudziestych i�uśmiecham się maniakal-nie, ściskając w�rękach słoik mocnego cydru.Z�warkoczy, którezaplotłam pospiesznie w�ostatniej próbie zabarwienia całościironią, tu i�ówdzie wyłażą kosmyki włosów.Mark wygląda taksamo jak zawsze, tylko jest czystszy.Ma na sobie nową białąkoszulę, szare spodnie i�niebieski sweter zawiązany wokół szyi.Jego uśmiech jest niewymuszony, promienny.Stoi obok mnie,luzno obejmując mnie ramieniem, o�tyle ode mnie wyższy, żewyglądamy jak dwa różne gatunki.Znalezliśmy wśród gości chętnych do obsługi baru.Zajęlisię nalewaniem do szklanek piwa, wina i�cydru.Ojciec Markaprzyrządził pasztet z�kurzych wątróbek, który wywarł wielkiewrażenie na nowojorczykach, a�moja teściowa ułożyła plaster-ki cudownie dojrzałych pomidorów między bazylią a�naszymdomowym serem.Na stołach stały półmiski pełne pokrojonejw�plastry pieczonej wołowiny i�wieprzowiny z�grilla, bochen-ki świeżego chleba i�naszego masła, wielka taca grillowanychwarzyw korzeniowych oraz sałatki z�zielonych warzyw i�rukoli.Wszystko to sami wyhodowaliśmy.Był cały stół ciast przywie-zionych przez Ninę, olśniewająca kolekcja, z�kremem, z�owocamii�z�piankami.Przyjaciele nosili półmiski w�jedną i�w�drugą stronę246 � 247między kuchnią a�stodołą.Gardło mnie bolało, wciąż miałam go-rączkę i�wypiłam za dużo, więc resztę dnia wspominam jak przezmgłę.Pamiętam, że deszcz przestał padać, Mark przyczepił wózdo traktora i�obwiózł gości po polach.Pokazał im nasze uprawy,młode prosiaki na pastwisku i�zachęcał wszystkich, by zabralisobie do domu warzywa i�kwiaty.Pamiętam dzieci z�obu rodzin,niektóre w�ogrodniczkach, niektóre w�sukienkach.Biegały wo-kół kurnika z�koszem pełnym jaj i�łapały kociaki przy stodole,zmuszając je do czułych uścisków.Starszy z�dwóch chlewikóww�stodole był ostatnią ostoją szczurów i�za każdym razem, gdyktoś tam zaglądał, gryzonie rozbiegały się na wszystkie strony,a�ludzie krzyczeli.Pamiętam, że w�końcu przybyli skrzypkowie.Poszukałam wzrokiem Marka, żeby zatańczyć z�nim pierwszytaniec, ale nie znalazłam go; był na dole i�w�swoim najlepszymubraniu doił właśnie krowę.Goście i�rodzina rozjechali się powoli i�w�końcu padliśmy nałóżko, przyozdobione przez przyjaciół szarfami i�różnymi przed-miotami, które miały nam się kojarzyć z�seksem.Prognoza pogo-dy na następny dzień ostrzegała przed przymrozkiem, więc gdyja zajęta byłam śniadaniem pożegnalnym dla gości, Mark zgro-madził ekipę do zbioru dyń.Zebrała się spora brygada; podawalisobie dynie w�łańcuchu, jeden drugiemu, od pola aż do wozu.Jedna z�dyń uderzyła Marka prosto w�czoło i�zostawiła mnóstwozadrapań; w�rezultacie przez pierwszy tydzień naszego małżeń-stwa niepokojąco przypominał Charlesa Mansona.Przymrozekrzeczywiście nadszedł tej nocy; następnego dnia słoneczniki, po-midory, papryka i�bazylia i�wszystkie inne delikatne rośliny byłyprzemarznięte.Poczułam ulgę.Nie trzeba było już zbierać pomi-dorów ani fasoli.Potem Marka rozbolało gardło i�dostał gorącz-ki, a�ja jeszcze nie wyzdrowiałam i�przez kilka dni nie porusza-liśmy się wiele.Zmuszaliśmy się tylko do nakarmienia zwierząti�wydojenia Raye, której wymię zdawało się nie mieć dna.*Mogło się zdarzyć tak, że nasze małżeństwo przetrwałoby równiekrótko jak małżeństwa celebrytów.Gdy wszyscy wyjechali, a�myotworzyliśmy prezenty, gorączka minęła i�nie zostało już nic.Czułam pustkę i�było mi zimno.Nie zainstalowaliśmy jeszczepiecyka na drewno, a�duży piec nie działał.Wydawca przewodni-ków, dla którego pracowałam wcześniej, zadzwonił i�zapropono-wał mi w�ostatniej chwili wyjazd na Maui.Przyjęłam propozycję.Wybrałam numer zziębniętymi palcami, zamówiłam apartamenti�samochód.Byliśmy małżeństwem od miesiąca, a�ja miałamwyjechać na dwa [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki