[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Oficjalnympowodem Geeny był chrzest w rodzinie.- Zastąpię cię - zaproponowała Cleo.- Potrzebuję forsy.- Chętnie bym się zgodziła - odparła Geena z żalem - ale to się nie uda.Wracam dopracy we wtorek rano, więc nie będę w stanie przez cały tydzień pracować nanocnej i dziennej zmianie.Ludzie z nocnej zmiany nigdy nie zamieniają się z tymiz dziennej.Ale bardzo miło z twojej strony, że zaproponowałaś.- Wcale nie chcę, żebyś odrabiała moje zmiany - nalegała Cleo.- W ten weekendmam wolne, więc cię zastąpię, skończę w poniedziałek wieczorem i wrócę nawtorkową nockę.- Będziesz wykończona - powiedziała Geena.- Dam radę - odparła Cleo.Wyrównanie rachunków z Tylerem Rothem było tegowarte.Tyler Roth pojawił się w McArthurze w piątek wieczorem.Cleo stała zakontuarem, gotowa na wszystko.Nie była pewna, czy Tyler ją pozna.Przecież toniemożliwe.Incydent w Carrickwell trwał krótko, w dodatku był pózny wieczór.Tylerowi towarzyszył drugi mężczyzna.Czy on kiedykolwiek podróżuje samotnie,zastanawiała się Cleo kwaśno, czy też zawsze ma goryla?- Dwie rezerwacje na nazwisko McKenzie i Roth - powiedział ten drugi,przystojny i wysoki, choć przy cokolwiek mrocznym Tylerze Rocie wydawał sięnazbyt zwyczajny i blady.Tyler nie patrzył na recepcję i Cleo.Trzymał przy uchu telefon komórkowy, choćnie mówił, tylko słuchał w dziwnym bezruchu, jakby całkowicie skupiony był natym, co miała mu do powiedzenia osoba po drugiej stronie. - Witam w hotelu McArthur - powiedziała Cleo, robiąc co w jej mocy, byprzywołać na twarz minę Tamary pod tytułem: %7ładnych uśmiechów, bardzoproszę, chyba że jesteś Bradem Pittem".- Zaraz sprawdzę rezerwacje panów.Zręcznie postukała palcem po ekranie, znalazła nazwiska, wręczyła Larry emuMcKenzie kartę do wypełnienia i zameldowała go.Kartę dla Tylera zostawiła nakontuarze.- Ja to zrobię - powiedział Larry, biorąc kartę.- Pan Roth musi ją podpisać - odparła Cleo.Z jej twarzy zniknęła ponura minaTamary.Musiała się uśmiechnąć: to było jej druga natura.Larry patrzył na nią z podziwem.Tego nie było w planie, pomyślała Cleo.Wiedziała, że przesadziła z wyglądem irlandzkiej dziewczyny, zakładającmaleńkie złote kolczyki w stylu claddagh i pociągając oliwkowym cieniempowieki, żeby uwydatnić zielone plamki w orzechowych oczach.- Tyler - zawołał Larry, widząc, że jego towarzysz wyłącza telefon.Tyler Roth okręcił się gładko w butach z włoskiej skóry i gdy jego piwne oczyspojrzały w oczy Cleo, przez ułamek sekundy wydawało jej się, że próbuje gdzieśją umiejscowić, zaraz jednak to wrażenie minęło.Wyciągnął do Larry ego dłoń popióro - człowiek, który melduje się w hotelu w podróży służbowej.Dlaczegomiałby pamiętać Cleo? W obecności dwóch świadków obraził ją w jej rodzinnymmieście, to wszystko.Kto by to pamiętał? Cleo gotowała się z oburzenia na takąniesprawiedliwość.- Dzięki.- Pismo miał ciężkie, zamaszyście wznoszące się i opadające, niczymszkic górskiego łańcucha.Cleo oglądała kiedyś program, w którym grafolodzyanalizowali ludzkie charaktery na podstawie podpisów.Ciężkie z zamaszystymiszczytami oznaczało egoistę, opętanego manią władzy niewdzięcznika, prawda?Tyler wykonał gest, jakby zaraz machinalnie miał schować pióro do kieszeni,potem przypomniał sobie, że nie należy do niego, więc położył je na kontuarze,skąd szybko zabrała je Cleo.Zgadza się: opętany manią władzy.- Dziękuję, Cleo - powiedział, znacząco spoglądając na jej identyfikator.Zupełnienieoczekiwanie Cleo uświadomiła sobie istnienie krągłości swoich piersi pododznaką.- Dziękuję, panie Roth.Witam w hotelu McArthur - odparła, próbując dokonaćtrudnej sztuczki polegającej na połączeniu uśmiechu z lodowatym spojrzeniem.- Jestem przekonany, że pobyt tutaj sprawi nam wielką przyjemność -powiedział,spoglądając na nią porozumiewawczo, co upewniło Cleo, że jednak ją pamięta.-Proszę przysłać nasz bagaż do pokojów - dodał.Cleo jakimś cudem zapanowała nad chęcią, by odpowiedzieć: Och, chce panbagaż do pokoju? Ojej, dobrze, że mi pan o tym mówi.Miałam zamiar wysłać go do Four Seasons"
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
