[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.41SRROZDZIAA
ÓSMYPóz
ną nocą Bari obudził się i słuchał oddechu swojej narzeczonej.Na niemalczarnym niebie gwiazdy świeciły jasnym blaskiem.Nieopodal fale uderzały o brzeg.Horyzont był niewidoczny, utknął w pajęczynie czerni nie mającej początku ani końca.On, Bari, nie utknął w sieci.Nie, Noor, ja cię nie kocham.Dziadek wybrał dla niego żonę.Chciał, by jego rodzinę i rodzinę jegoprzyjaciela, ojca Noor, połączyły więzy krwi.A małżeństwo było ostatnią rzeczą, o jakiej Bari myślał.Jako podczaszy sułtana ispadkobierca rodu miał mnóstwo zajęć i nie starczyłoby mu czasu na tradycyjneceremonie ubiegania się o rękę kobiety, która ma zostać jego żoną.Lecz dziadek naciskał na niego, mimo iż wiedział, że stanowiąca świetną partięNoor wychowała się na Zachodzie i było mało prawdopodobne, aby, znając funkcjęBariego przy dworze sułtana, zechciała dzielić z nim życie.Bari tłumaczył cierpliwie swemu dziadkowi, że kobieta, którą dla niego wybrał,przesiąknięta kulturą Zachodu, będzie chciała, jak tamte kobiety, mieć prawo zakochaćsię w mężczyz
nie i samej dokonać wyboru małżonka.Dziadek, rozumiejąc wymogi współczesności, poszedł na ustępstwa: nie będziekojarzenia młodych oraz tradycyjnych wschodnich ceremonii przedmałżeńskich - Barimusi z własnej woli, sam zdobyć kobietę, którą on dla niego wybrał.Gdy Bari zobaczył księżniczkę Noor po raz pierwszy, pomyślał, że los zakpiłsobie z niego.Wszelkie jego obawy były niczym w porównaniu z rzeczywistością: otomiał przed sobą piękną, rozkapryszoną kobietę, którą widział już podczas koronacji.Wyniosła, dumna dziewczyna o wydętych, zmysłowych ustach, która znała swoją cenę.Promieniała seksapilem - wyczuł to z takiej odległości i zastanowił się, czy abyto dobra cecha kobiety, która ma zostać żoną szejka.Uśmiechnęła się, a on ujrzał, jak mężczyz
ni, chyba odruchowo, ruszyli ku niejniczym ćmy lecące do światła.Jak to się dzieje, myślał, że chmara ciem leci do jednejlatarni w karawanseraju, choć przecież tyle jest latarń, że każda z nich mogłaby miećświatło tylko dla siebie.Taka właśnie była Noor.Na przekór własnym sprzeciwom wobec intencji dziadka nie mógł pohamować wsobie uczucia zazdrości na ten widok.42SRJeśli ma być jego, musi być tylko jego.Po raz pierwszy w życiu Bari zrozumiał swoich przodków, którzy trzymali wukryciu swe kobiety, osłaniali kwefem ich twarze.On nie pragnął jej, nie wybrał jej -ale do niego należała.Te rozbierające ją spojrzenia mężczyzn, jej uśmiech, jakim ichobdarzała, to było nie do zniesienia.Okradali go, odbierali mu jego własność - czuł, jakkrew się w nim burzy.Sam nie mógł zrozumieć własnej reakcji - jakiś prymitywny instynkt, któregoistnienia nawet nie podejrzewał, dał o sobie znać i wziął w nim górę, i to w stosunkudo kobiety, której nie znał, którą nieomal gardził.Strój tej dziewczyny był w najwyższym stopniu prowokujący erotycznie -mieniące się klejnoty wokół szyi, opadające na pierś, zielony zwiewny tiulprzysłaniający uwodzicielsko jej dekolt.Jeśli miał wątpliwości, czy będzie miał ochotę ją zdobywać, to one prysły wjednej chwili.Może sobie być kobietą Zachodu i mieć w pogardzie kojarzenie mał-żeństw przez rodzinę, ale w kwestii uczuć on ma nie mniejsze prawa od niej.Zainteresowanie Bariego pochlebiło jej, robiła wszystko, by przykuć do siebiejego uwagę, lecz on i tak szybko odgadł: ta kobieta nie czuje nic.A on miał dość walorów, by łatwo ją zdobyć.Był bogaty, w żyłach jego płynęłabłękitna krew, piastował funkcję podczaszego i obracał się w wielkim świecie.Zapoznał ją z bogactwem i pozycją swojej rodziny, nie zaś ze swymi marzeniamii planami.Przedstawił ją książętom i sławnym ludziom, nie ukazał zaś swego wnętrza.Obsypał ją podarunkami, skąpiąc pocałunku, który, nieudzielony, palił go żywymogniem.I zaczęła się udręka - udręka nieustannego pożądania.Fakt pozostawał faktem inic na to nie mógł poradzić.Nie pozwalał żadnym mężczyznom zbliżać się do niej.Choć ona nie strzegłaswej cnoty po to, by stracić ją tylko z nim, ale wystarczyło jedno spojrzenie, spojrzenieBariego al Khalida.Gdyby nie wystarczyło, on już wiedział, co dalej czynić należy.Zdawał sobie sprawę z tego, że pociąga ją seksualnie.Również z tego, że bała sięwłasnej słabości, gdyby usiłował wywrzeć na nią presję.Zachowywał się wobec niejnienagannie, jak przystało na następcę tronu.Noor zaś niezmiennie stała nastanowisku:  tylko z moim mężem".Obali tę przeszkodę: wzbudzi jej pożądanie isprawi, że mii ulegnie.A skoro mu ulegnie, to zgodzi się wyjść za niego, mężczyznę, który pozbawił jądziewictwa.43SRWpadnie w pułapkę, którą sama na siebie zastawiła.Nigdy nie przyszło mu do głowy, że ona zechce uciec z tej pułapki.Skąd mógłprzypuszczać, że dziewczyna, która zgodziła się zostać jego żoną, pohańbiona wszakutratą dziewictwa, ucieknie od niego tuż przed ślubem?Po pierwsze, nie mógł uwierzyć w powód, jaki mu przedstawiła.Dlaczegóż toona, która nigdy nie okazała cienia miłości wobec niego, nie zainteresowała się stanemjego uczuć, uciekła, bo dowiedziała się przypadkiem, że jego dziadek kazał mu się znią ożenić? Dlaczego dotknęło ją to, iż małżeństwo zostało zaplanowane przez obierodziny?Teraz rozumiał.Uciekła, bo żądała za wiele.Ta kobieta, która nic nie dawała,zorientowała się w ostatniej chwili, że nie wszystko dostaje.Jak ona śmiała domagaćsię miłości, której nie będzie odwzajemniać? Jakby ta miłość jej się należała.Nie należała się.Nie należało jej się nic więcej ponad to, co on jej oferował wzamian za bogactwo i wysoką pozycję społeczną.Z
piąca obok niego Noor poruszyła się i westchnęła.A on wciąż na nią patrzył.Spod foliowego koca, którym oboje byli przykryci, widać było kawałek białego jedwa-biu, odciętego od dołu ślubnej sukni, jaki teraz służył jej za coś w rodzaju szala.Głowęzasłoniła ślubnym welonem chroniącym ją przed insektami.Bari pomyślał zesmutkiem, że jej ślubne akcesoria i jego nadzieje spotkał ten sam los - zostały, tak jakon, sponiewierane.Długie rzęsy Noor rzucały cień na jej policzki o barwie poświaty księżycowej.Wstarych opowieściach mowa jest o istotach stworzonych z ognia, podobnie jak z ziemistworzeni są ludzie.Skoro Allach stworzył ludzi z ziemi, myślał Bari, to pewnostworzył i takich z światła księżyca.I wyglądają oni chyba tak jak Noor - cera prawieprzezroczysta, jakby była odbiciem niebios.Jak gdyby księżyc był ich odbiciemCzy księżyc ma serce? Czy może blade światło świadczy o braku serca?Ożeni się z nią [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

gieldaklubu.keep.pl