[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Swoje orędzie papież zakończył szczególnymi wyrazami wdzięczności dla Stanów Zjednoczonych za ogromną pomoc udzieloną pomimo wyjątkowych trudności transportowych.To wstrzemięzliwe ustępstwo na rzecz demokracji przyszło w samą porę, gdyż na arenę wkroczylipodobni Gasperiemu politycy - Robert Schuman we Francji i Konrad Adenauer w Niemczech - reprezentującyideały i aspiracje chrześcijańskiej demokracji w nowej Europie.W opinii Piusa XII demokracja prowadziła do wątpliwych amerykańskich wartości, z których wiele,pomimo zalet amerykańskiego dobrobytu, go gorszyło, albo do widma socjalizmu, który uważał za zwiastunakomunizmu.Jego zdaniem, Stany Zjednoczone tolerowały niebezpieczny relatywizm, dopuszczającywszystkie wiary, wyznania i stowarzyszenia, włącznie z protestantyzmem i masonerią, a bezwstydnymaterializm Ameryki był odpowiednikiem ateistycznego materializmu Związku Sowieckiego.W praktycejednak wybór pomiędzy dwoma wielkimi powojennymi blokami zawężał się do poparcia komunizmu lubjego odrzucenia.Oddzielone od Jugosławii niewielką przestrzenią Adriatyku Włochy znalazły się nafrontowej linii podziału Wschód - Zachód.Wróg stał u bram, dlatego Pius XII lękał się, że jeśli władzę weWłoszech przejmą komuniści, Kościół czeka męczeństwo.Stąd też opowiadał się zdecydowanie za Zachodemjako mniejszym złem, czym zasłużył sobie na ironiczne miano kapelana zachodnioatlantyckiegoprzymierza.Wobec włoskich komunistów nie był skłonny do żadnych ustępstw, choć przywódca WłoskiejPartii Komunistycznej, Palmiro Togliatti, publicznie wyrzekł się stosowania przemocy.W Watykanie, gdzieuważnie i z niepokojem śledzono wydarzenia we wschodniej Europie, panował pogląd, że komuniści coinnego mówią, dążąc do władzy, a całkiem co innego po jej zdobyciu.To samo dotyczyło socjalistów.Dlategopo utworzeniu po wojnie do czasu wyborów powszechnych włoskiego Zgromadzenia Ustawodawczego(monarchię zniesiono w referendum przy pełnym poparciu Piusa XII) włoscy chadecy, papież i StanyZjednoczone zawarli pragmatyczne przymierze, aby, jak głosił slogan, zapobiec rozbiciu przez kozaków iStalina obozu na placu Zwiętego Piotra.Przeświadczony, że o powodzeniu komunistów zadecydowały ich podstawowe organizacje partyjne,Pius XII zaangażował do pomocy kierującego masową Akcją Katolicką Luigiego Geddę, twórcę comitati civici(komitetów obywatelskich), katolickich grup wyborczych, rywalizujących z komórkami komunistycznymi.Gedda, który podczas wojny wyprodukował propagandowy film Pastor Angelicus, świetnie się nadawał dobliskiej współpracy z papieżem i włączenia Akcji Katolickiej w działalność kontrpropagandową.Dwadzieściatysięcy lokalnych comitati civici, zaangażowanych w rekrutację chadeckiego elektoratu, odegrało decydującąrolę w kampanii wyborczej w roku 1948 po której komuniści wypadli z pierwszego koalicyjnego rządu.Wyborczą walkę koalicji chadeckiej z komunistyczno-socjalistycznym Frontem Ludowym nazwałPius XII batalią o cywilizację chrześcijańską.Przeznaczył na nią sto milionów lirów ze swojego (założonegow roku 1942) banku, Instituto per le Opere di Religione, pochodzących najpewniej ze sprzedaży nadwyżekamerykańskiego sprzętu wojskowego i przekazanych Watykanowi na działalność antykomunistyczną 27.Narok przed wyborami w dniu 18 kwietnia 1948 roku Stany Zjednoczone przelały do Włoch trzysta pięćdziesiątmilionów dolarów na pomoc i cele polityczne.Na polecenie papieża katolikom oznajmiono, że głosowanie jestich obywatelskim obowiązkiem.Natomiast kardynał Tisserant zapowiedział, że komunistom i socjalistomnie będzie się udzielać sakramentów ani wyprawiać chrześcijańskich pogrzebów28.Przewidywano, że przed wyborami może dojść do zamieszek, a nawet wojny domowej.Irlandzkiambasador przy Stolicy Apostolskiej, Joseph Walshe, którego Pius XII przyjął na audiencji 26 lutego, siedemtygodni przed nimi, ocenił, że papież wyglądał na bardzo zmęczonego i po raz pierwszy widziałem go w takbardzo pesymistycznym nastroju.Był zgarbiony, niemal fizycznie przytłoczony brzemieniem, jakie dzwigał(.) niebezpieczeństwem zagrażającym Kościołowi we Włoszech i w całej Europie Zachodniej 29. Jeżelizdobędą większość, to jak mam kierować Kościołem tak, jak pragnie tego Chrystus? 30, spytał irlandzkiegodyplomatę.Walshe odparł, że gdyby poszło zle, to zawsze zostanie serdecznie przyjęty w Irlandii, na copapież odrzekł żywo: Moje miejsce jest w Rzymie i w Rzymie, jeśli taka będzie wola Pana, jestem gotów dlaNiego na męczeństwo.Głosowanie 18 kwietnia odbyło się przy powszechnym maksymalnym zaangażowaniu biskupów,księży, zakonników i seminarzystów.Hasłem wyborczym chrześcijańskich demokratów, zaczerpniętym zwiczeń duchownych Ignacego Loyoli, było Z Chrystusem albo przeciw Chrystusowi.Surowy arcybiskupMediolanu, kardynał Ildefonso Schuster, oznajmił wiernym, że walka Szatana z Chrystusem i JegoKościołem weszła w fazę krytyczną 31.Natomiast arcybiskup Genui, Giuseppe Siri, w przeddzień wyborówoświadczył w swojej diecezji, że nieuczestniczenie w nich jest grzechem śmiertelnym , głosowania nakomunistów nie da się pogodzić z byciem katolikiem i że spowiednicy powinni odmówić rozgrzeszeniawszystkim, którzy nie wypełnili jego wskazań 32.Stany Zjednoczone urządziły pokaz siły, wyładowując wNeapolu transport czołgów wieziony do Grecji, a Frank Sinatra, Bing Crosby i Gary Cooper w specjalnychaudycjach dla Włochów przypomnieli swoim wielbicielom, że głosowanie oznacza wybór pomiędzywolnością a niewolnictwem.Obawy Pacellego okazały się jednak bezpodstawne.W wyborach - przydziewięćdziesięcioprocentowej frekwencji - zwyciężyli chrześcijańscy demokraci, zdobywając 48,5% głosów.Ich partia zdominowała włoską politykę na następne trzydzieści pięć lat.Front Ludowy komunistów isocjalistów uzyskał 31%.Ale grozba zamieszek wciąż wisiała w powietrzu.Po nieudanej próbie zabicia 14lipca na Sycylii Palmira Togliattiego komuniści wezwali do strajku generalnego, co skłoniło ambasadęamerykańską do wpompowania za pośrednictwem Geddy funduszy w katolickie organizacje związkowe 33.Pacelli wygrał, ale Watykan stracił mnóstwo gotówki
[ Pobierz całość w formacie PDF ]