Winiewski Janusz Leon Zespoły napięć

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.W zasadzie, zamiast leżeć, powinna usiąść teraz przy stoliku obok umywalki ipisać swój dziennik.Nie miała jednak siły pisać.Chociaż powinna.Poza tym jutro Joseph przyśniadaniu nie zada jej pytania, które zadaje od lat: Spisałaś wczorajszy dzień?.Nie.Jutro nie zada tego pytania.Jutro nie będą po prostu jedli razem śniadania.Dlatego dzisiaj nie ma absolutnie żadnego znaczenia, że Joseph przykazał jej spisywaćswoje życie , a ona tego nie zrobi.Wieczorem zawsze powtarzał dzieciom: Wasz ojciec nie pój-dzie spać, póki nie spisze historii, którą tworzył w trakcie upływającego dnia.Bo Joseph wierzył,że nieustannie tworzy historię.Ciekawa była czasami, jakie to on historie - bo przecież nie Historię- tworzył każdego dnia w tym swoim Ministerstwie Propagandy.Bardzo była ciekawa.Ciekawe też, czy spisał tę pikantną historyjkę z tą małą zarozumiałą artystką z Pragi, tąpożal się Boże aktorką, Lida Baarovą.Ona chodziła z Hode, ich czwartym dzieckiem, w ciąży, a onzapraszał tę Baarovą do Ministerstwa Propagandy i gził się z nią na marmurze lub dębowym biurkuw tym swoim biurze przypominającym pałac Nerona.Gdy jego sekretarz, Karl Hankę, którypotajemnie się w niej kochał, doniósł jej o tym, Joseph próbował ją wzruszyć kiczowatąopowieścią, jak to śmiertelnie i nieopatrznie zakochał się w tym aniele i gadkami, że on jąszanuje i mogą jakoś to we troje zorganizować.Ciekawe, że miłość do anioła minęłanatychmiast i bez śladu, gdy tylko dotarło to do F�hrera.Gdy Hitler otrzymał potwierdzoną przezSS wiadomość, że jego minister propagandy chce rozwieść się z ciężarną matką trójki wzorcowycharyjskich dzieci, to po prostu dostał ataku szału.Takiego prawdziwie nazistowskiego.Z pianą naustach, bieganiem po kancelarii i grozbami, że ten kulawy Goebbels skończy jako garstka prochuw Buchenwaldzie, który już przecież budujemy.Hitler wściekł się tym bardziej, że akuratplanował aneksję Czech, nikomu w Europie niepotrzebnego kraju Baarovej, a prasa i tak jużpastwiła się nad nim za to, że toleruje swojego ministra wojny, marszałka polowego Blomberga,który zakochał się i pojął za żonę jedną z bardziej znanych w Berlinie prostytutek.Bo w 1936 rokuciągle jeszcze była w Niemczech wolność prasy i można było pisać o marszałkach polowych.Atym bardziej o prostytutkach.To było tak dawno temu.Nie mogła przestać myśleć o Heldze.Rozczarowała ją! I to akurat Helga, z której zawszebyła taka dumna.I Joseph także.Ale ona była najstarsza i być może zauważyła, że dzisiaj, a taknaprawdę to od ślubu wujka Adolfa z tą panią Braun , było wszystko inaczej. Ta pani Braun.Tak nazywali ją wszyscy, którym chociaż raz dane było otrzeć się o kancelarię Rzeszy lubObersalzberg, gdzie mieszkał Hitler. Ta pani Braun z akcentem na ta.Bo oficjalnie F�hrer - togłównie Joseph na wiecach osobiście wykrzykiwał tę absurdalną bzdurę - nie ma prywatnegożycia i dzień i noc służy niemieckiemu narodowi.Naród oczywiście nie wierzył.I miał rację.Boprzynajmniej raz, a czasami dwa razy w miesiącu F�hrer służył na początku w dzień, a z upływemczasu także w nocy córce krawcowej z Monachium, tej Evie Braun, zmarłej Hitler.Tak było napoczątku, jeszcze w Monachium, w mieszkaniu Hitlera na Prinzregentenplatz, w trzydziestymdrugim, gdy dwudziestoletnia Braun bywała na sofie Wilka , i tak było do końca w sypialniachF�hrera w rezydencji w Obersalzberg, począwszy od trzydziestego szóstego.Wie to dokładnie odnajlepszej przyjaciółki siostry Braun, Gretl.Przyjaciółka Gretl Braun bardzo lubiła bywać wdobrym towarzystwie , więc zapraszała ją regularnie, oczywiście gdy Josepha tam nie było, do ichberlińskiego domu, aby dokładnie wiedzieć, jak daleko zaszły sprawy między tą Braun aWilkiem [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki