Mroczny Ksišżę Christine Feehan

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Myśla�o swoim ojcu, czul gniew, dręczy�y go wyrzuty sumienia.Wyczu�a jego rozpacz, potrzebowa�wsparcia, pociechy.Skuli� się przy grubym pniu drzewa, gdzieś w pobliżu granicy górskiego lasu.Kolana podciągną� pod brodę, twarz ukry� w d�oniach.Specjalnie ha�asowa�a, nadchodząc.Mężczyzna uniós� zalaną �zami twarz, zrobi� wielkie oczyna jej widok.Zacząi niezgrabnie podnosić się na nogi.-Proszę, nie wstawaj - powiedzia�a cicho, g�osem tak �agodnym jak sama noc.- Nie chcia�am ciprzeszkodzić.Nie mog�am spać i wysz�am na spacer.Wola�byś, żebym odesz�a9Rudy Romanow z podziwem wpatrywa� się w postać jak ze snu, która wy�oni�a się z mg�y.Takiej kobiety, otoczonej tajemnicą jak mroczny las, nigdy w życiu nie widzia�.S�owa u więz�y muw gardle.Czy to jego żal przywo�a� zjawę? Prawie sk�onny by� uwierzyć w te śmieszne, zabobonneopowieści ojca.O wampirach i o kobietach mroku, o syrenach sprowadzających nieszczęście namężczyzn.Patrzy� na nią tak, jakby by�a duchem.-Przepraszam - szepnę�a cicho i odwróci�a się.chcąc odejść.-Nie! Nie odchodz.- Mówi� po angielsku z wyraznym akcentem.- Wysz�aś nagle z mg�y,wygląda�aś jak zjawa.Zwiadoma, że pod peleryną nie ma na sobie zbyt wiele, Raven szczelniej się nią otuli�a.-Nic ci nie jest? Mam kogoś sprowadzić? Może księdza? Kogoś z rodziny?-Nikogo już nie ma.Nazywam się Rudy Romanow.Na pewno s�ysza�aś o moich rodzicach.W jej myślach pojawi�a się jakaś potworna wizja.Zobaczy�a wilki wypadające z lasu, wilki oczerwonych, rozognionych oczach; prowadzone przez wielkiego czarnego samca, zaatakowa�yHansa Romanowa.W umyśle m�odego cz�owieka odszuka�a też wspomnienie o matce; Heidi leża�ana �óżku, mąż zaciska� palce na jej gardle.Na jedną okropną chwilę Raven zapar�o dech wpiersiach.Ileż ten ch�opak wycierpia�! Straci� oboje rodziców w odstępie kilku godzin.Jegoszalony ojciec zamordowa� mu matkę.-Chorowa�am, wysz�am po raz pierwszy od kilku dni.- Podesz�a do niego bliżej pod ga�ęziamidrzew.Nie mog�a przecież powiedzieć mu prawdy, by�a zamieszana w tę straszliwą sprawę.W oczach Rudy�ego wydawa�a się pięknym anio�em zes�anym mu dla pociechy.Chcia� dotknąćjej skóry, żeby przekonać się, czy jest tak miękka jak się wydaje w świetle księżyca.Jej g�os by�cichym szeptem, zmys�owym, �agodnym, sięgającym w g�ąb duszy, żeby uspokajać i koić.Odchrząkną�.-Mój ojciec zamordowa� matkę kilka dni temu.Gdybym tylko wróci� wcześniej.Matka do mniedzwoni�a, opowiada�a jakieś dziwne rzeczy, że ojciec zabi� jakąś kobietę.Uroi�o mu się, żewampiry żerują na ludziach z wioski.Zawsze by� przesądny, ale nigdy nie sądzi�am, że kompletnieoszaleje.Matka twierdzi�a, że on z grupą jakichś oszo�omów poszukiwali wampirów i wyznaczali,kto z osób znanych w okolicy powinien zostać zabity.Uważa�em, że ojciec tylko tak gada.Zawszedużo mówi�.- Opuści� wzrok na swoje d�onie.- Powinienem by� jej pos�uchać, ale powiedzia�a, żeo tym morderstwie chyba nikt nie wie.Pomyśla�em, że ok�a ma� ją, że nikogo nie zamordowa�, żeto wszystko nieprawda Do diab�a, może to i by�a nieprawda, ale on kompletnie zwa riowa�.Udusi�moją matkę.Umar�a z różańcem w d�oniachOtar� oczy drżącymi palcami.Sam nie wiedzia� jak jak się sta�o, że ta tajemnicza dama trafia�ado jego myśli, ofe rując mu ciep�o i zrozumienie.Z�udzenie by�o tak realne, że jego cia�o zaczę�oożywać i nagle uświadomi� sobie, jak bardzo sami są w tym lesie.Przysz�a jakaś nieproszona myślże przecież nikt nie wie, że oni są tu razem.W ca�ym żalu, ta myśl niepokojąco podnieca�a.-Zosta�em jeszcze jeden dzień na uczelni, żeby zdać egzamin.Uzna�em, że to naprawdę ważne.Nie wierzy�em, że ojciec by�by zdolny kogoś zabić, a co dopiero kobietę.Moja matka, po�ożna,sprowadzi�a tyle nowych istnień na ten świat, pomog�a tylu ludziom.Powiedzia�em jej, żeprzyjadę do domu i zajmę się wszystkim.Chcia�a porozmawiać z księdzem, ale jej towyperswadowa�em.-Szkoda, że jej nie zna�am - powiedzia�a Raven szczerze.-Polubi�aby ją pani, wszyscy ją lubili.Na pewno próbowa�a jakoś powstrzymać ojca.W noc tamtejburzy poszed� gdzieś z ludzmi spoza wioski.To wtedy musia� zabić moją matkę, tuż przedwyjściem z domu.Pewnie dlatego, żeby nikomu nie powiedzia�a i nie próbowa�a go powstrzymać.Utkną� pod jakimś drzewem, w które trafi� piorun.On i inni, zostali ciężko poparzeni, nie dawa�osię go rozpoznać.-To musia�o być dla ciebie straszne.- Raven odgarnę�a d�onią w�osy, powoli przesunę�a palceprzez d�ugą jedwabną kurtynę, odsunę�a je z twarzy.Seksowna.Niewinna.Kombinacja uderzającado g�owyPrzez las w stronę domu pod klifem p�ynę�a mg�a.Przesączy�a się przez żelazną bramę nadziedziniec.Przybra�a kszta�t wysokiej, solidnej kolumny, zamigota�a, scali�a się i Michai�, wludzkiej postaci, staną� przed drzwiami domu.Unosząc d�oń, wymrucza� ciche polecenie, zwolni�blokadę i wszed�.Od razu poczu�, że jej tam nie ma.Jego oczy pociemnia�y, mia�y odcień czarnego lodu.B�ysną� obnażonymi zębami.Z gard�awydoby�o się chrapliwe warczenie, Michai� zdusi� je.Pomyśla�, że zosta�a porwana, znalaz�a się wniebezpieczeństwie.Wys�a� wezwanie do swoich strażników, wilków, żeby pomog�y wposzukiwaniach.Spokojnie, g�ęboko oddychając, poszuka� Raven myślami.�atwo ją wytropi�.Nieby�a sama.Jakiś cz�owiek.Mężczyzna.Nie móg� z�apać powietrza Serce przestawa�o bić.Zacisną� d�onie w pięści.Tuż obok niegoeksplodowa�a lampa, rozpad�a się w drobny mak Na zewnątrz wiatr wzmóg� się, tworzy� wirywśród drzew.Michai� wyszed� przed dom i wzbi� się w niebo, i pomkną�, rozpościerając szerokieskrzyd�a.Nisko w dole wilki już tworzy�y zwartą formację i ruszy�y biegiem.Michai� w ciszy wylądowa� na grubym konarze nad g�ową Raven.Odgarnia�a w�osy z twarzytym swoim seksownym, bardzo kobiecym gestem.Wyczuwa� jej wspó�czucie, potrzebę niesieniapomocy.By�a zmarznięta i zmęczona.Ten cz�owiek cierpia�, co do tego nie mia� wątpliwości.AleMichai� wyczuwa� też podniecenie, s�ysza� coraz mocniejsze bicie serca i czu� coraz szybszekrążenie krwi.�atwo móg� odczytać myśli tego mężczyzny, wcale nie takie niewinne.Wściek�y, bardziej niż tylko trochę o nią zaniepokojony, Michai� skoczy� w powietrze, a potemwylądowa� na ziemi parę metrów od nich, poza widokiem.Kiedy zbliży� się do nich, jego wysoka,potężna sylwetka nagle wy�oni�a się z nocy, spomiędzy drzew.Pochyli� się nad nimi, grozny,ogromny, z kamienną twarzą, zastyg�ą w gniewie.Czarne oczy jarzy�y się czymś ciemnym iśmiercionośnym.Odbijające się w nich świat�o księżyca rzuca�o dziwną czerwonawą poświatę.Ch�opak zrobi� ruch, jakby chcia� objąć towarzyszącą mu kobietę w jakimś mglistym odruchuchronienia jej.Ale chociaż Michai� sta� parę kroków dalej od Raven niż Rudy, skoczy� zzadziwiającą szybkością i by� przy niej pierwszy Szarpną� Raven za nadgarstek i postawi� za sobą,zas�aniając w�asnym cia�em.-Witam, panie Romanow.- Michai� mówi� g�osem tak mi�ym, jedwabistym, że i Rudy i Ravenzadrżeli.- Może będzie pan tak uprzejmy i zechce mi wyjaśnić, co pan robi nocą w lesie, wtowarzystwie mojej kobiety.- Kiedy wymówi� ostatnie s�owo, gdzieś w pobliżu z�owrogo zawy�wilk, d�ugą, przeciąg�ą nutą.która ponios�a się ostrzegawczym echem w wieczornej bryzie.Raven poruszy�a się, ale Michai� ścisną� jej rękę tak mocno, że chwyt grozi� po�amaniem kości.Cicho, maleńka, jeśli chcesz, żeby ten cz�owiek doży� świtu, wys�uchasz mnie.To syn HansaRomanowa.W g�owie ma to, co wiele lat temu zaszczepi� mu ojciec.Zblad�a.Michai�, jego rodzice.Z trudem nad sobą panuję.Nie prowokuj mnie!-Panie Dubriński.- Rudy pozna� go już, by� osobistością wioski, bezlitosny wróg albo oddanyprzyjaciel [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki