LU. VII IX. Hasek Jaroslaw Przygody Dobrego Wojaka Szwejka

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Przy ulicy Taborskiej w Pradze było kiedyś takie samo zdarzenie - zacząłSzwejk.- Był tam sobie kupiec, niejaki Horzejszi, a nieco dalej naprzeciwko miałsklep kupiec Poszmourny, a w samym środku między nimi miał kramiksklepikarz Havlasa.Więc ten kupiec Horzejszi wpadł któregoś dnia na takikoncept, żeby się złączyć z tym sklepikarzem Havlasą przeciw kupcowiPoszmournemu, i zaczął się z nim umawiać co do tego, że oba sklepy mogłybyistnieć pod wspólną firmą: Horzejszi i Havlasa.A ten sklepikarz Havlasa zarazpoleciał do kupca Poszmournego i powiada mu, że Horzejszi daje mu dwanaściesetek za jego sklepik i chce z nim zrobić spółkę.Ale jeśli Poszmourny da mu osześć setek więcej, to woli zrobić spółkę z nim przeciwko Horzejszemu.Więc się zsobą ugodzili, a ten Havlasa przez jakiś czas ciągle się kręcił koło tegoHorzejszego, którego zdradził, i udawał jak najlepszego przyjaciela, a gdy sięczasem zgadało o połączeniu obu interesów, to zawsze mawiał, No, już niedługosię połączymy.Czekam tylko, aż klienci wrócą z letniska '.A kiedy klienciprzyjechali, to sprawa rzeczywiście była już załatwiona, jak to obiecywał Havlasakupcowi Horzejszemu, co do tego połączenia.Gdy mój Horzejszi pewnegoporanka otwierał swój sklep, ujrzał wielki napis nad sklepem swego konkurenta,firma jak byk:POSZMOURNY I HAVLASA329- U nas - zauważył głupawy Baloun - też się zdarzył wypadek podobny.Wewsi sąsiedniej chciałem kupić jałówkę.Już była stargowana, a rzeznik z Voticzabrał mi ją sprzed nosa.- Teraz, kiedy mamy nową wojnę - mówił dalej Szwejk - kiedy mamy ojednego wroga więcej i nowy front, będziemy musieli oszczędzać amunicji. Imwięcej dzieci w rodzinie, tym więcej zużywa się rózeg - mawiał dziadekChovanec w Motole, który karcił wszystkie dzieci okolicznych rodzin i pobierał zto wynagrodzenie ryczałtowe.- Ja się tylko jednego boję - rzekł Baloun trzęsąc się na całym ciele - że przeztę Italię porcje będą mniejsze.- Sierżant rachuby Vaniek zamyślił się głęboko i rzekł po chwili:- Wszystko to być może, bo teraz na zwycięstwo wypadnie trochę poczekać.- Teraz przydałby się nam nowy Radetzky - zawyrokował Szwejk.- BoRadetzky znał już doskonale tamte okolice i wiedział o wszystkich słabostkachtych Włochów, wiedział, co trzeba szturmować i z której strony.Chociaż to nietakie proste wlezć na dobre do jakiegoś kraju, bo wlezć każdy potrafi, alewydostać się stamtąd to jest dopiero prawdziwy kunszt wojenny.Jeśli jużczłowiek gdzieś wlezie, to winien wiedzieć o wszystkim, co się dzieje dokoła niego,żeby czasem nie wpadł w jaką bryndzę, która nazywa się katastrofą.Pewnegorazu w naszym domu, tam gdzie jeszcze dawniej mieszkałem, złapali na strychuzłodzieja, ale chłopisko było sprytne; gdy tam wlazł, wypatrzył, że właśniemurarze poprawiają mur od strony ślepego podwórka, więc też wyrwał się,powalił na ziemię dozorczynię domu i zesunął się po rusztowaniu na dół, na toślepe podwórko.Ale stamtąd ani rusz dalej.Natomiast nasz tatuś Radetzky znałkażdą ścieżkę i nigdzie go dogonić nie mogli.W jednej ciekawej książce o tymgenerale było to wszystko bardzo ładnie opisane, jak to on uciekł spod SantaLucia, a znowuż Italiany uciekły w drugą stronę i dopiero na drugi dzień tengenerał zmiarkował, że właściwie bitwę wygrał, kiedy przez lornetę nie dopatrzyłsię ani jednego nieprzyjaciela.Więc zaraz się wrócił i zajął opuszczoną SantaLucię.Od tego czasu był marszałkiem.- Italia, tak czy owak, kraj ładny - wtrącił kucharz Jurajda.- Byłem kiedyś wWenecji i wiem dobrze, że Włoch każdego nazwie świnią.Gdy się rozzłości, towszystko dla niego jest porco maladetto.Nawet papież jest dla niego porco i Madonna mia � porco , papa � porco.Natomiast sierżant rachuby Vaniek wyraził się o Italii z wielką sympatią.WKralupach przy swojej drogerii ma fabryczkę soku cytrynowego wyrabianego zgnijących cytryn, bardzo tanio kupowanych w Italii.Teraz skończy sięprzesyłanie cytryn z Włoch do Kralup.Nie ma co mówić: wojna z Włochamiobfitować musi w różne niespodzianki, bo Austria będzie chciała zemścić się.- Aatwo powiedzieć! Zemścić się! - uśmiechnął się Szwejk.- Niejeden myślisobie, że się mści, a tymczasem wszystko zwali się raptem na takiego, któregosobie ten mściciel wybrał za narzędzie swej zemsty.Kiedy przed laty mieszkałemna Vinohradach, to w jednym domu był dozorca, a u tego dozorcy mieszkał jakiśdrobny urzędniczyna z jakiegoś tam banku, który chodził stale do knajpy przyulicy Crameriusa i w tej knajpce pokłócił się z jakimś panem, który miał naVinohradach jakiś taki zakład do analizowania moczu [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki