[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.O ile starszy zakończył życie wieszając się, o tylemłodszy poległ na wojnie.On też zasłużył na większy szacunek,ponieważ życie wydarła mu wojna.Po tych wnioskach urząd pre-fekta miejskiego powierzono Sabinusowi, człowiekowi poważnemui podobnemu pod względem charakteru do Maksymusa, stanowiskodowódcy pretorianów Pinariuszowi Walensowi.Lecz zanim opi-szę ich czyny, uważam za stosowne powiedzieć coś o ich charakterzei pochodzeniu, nie tak, jak opisywał to wszystko Juniusz Kordus,2ale tak, jak uczynił to Swetoniusz Trankwillus i Waleriusz Marcel-linus.O ile Kuriusz Fortunatianus, który całą tę historię opisał,poruszył niewiele spraw, o tyle Kordus tak wiele, iż zanotował na-wet bardzo dużo szczegółów mało pochlebnych.Ojciec Maksymusa, również Maksymus, był człowiekiem z ludu,według zdania jednych kowalem, według innych stelmachem.Syna Maksymusa urodziła mu żona imieniem Prima.Miał czterechbraci i cztery siostry.Wszyscy oni umarli w wieku dojrzewania.Podobno po urodzeniu się Maksymusa w izbie, która posiadaławąskie impluwium, orzeł porzucił duży kawał wołowego mięsa; po-nieważ leżącego mięsa nikt nie śmiał dotknąć wskutek zabobonnegolęku, orzeł zabrał je i zaniósł do najbliższej kaplicy Jowisza Prestes.Wydawało się w owym czasie, iż nie był to żaden znak wieszczy,ale uzyskanie władzy wykazało, że stało się to nie bez przyczyny.Całe dzieciństwo spędził Maksymus w domu stryja Pinariusza; kie-dy został cesarzem, od razu wyniósł Pinariusza na stanowisko pre- fekta cesarskiej straży przybocznej.Nauce gramatyki i retoryki po-święcał niewiele czasu; stale natomiast uczył się męstwa i żołnier-skiej surowości.Wreszcie został trybunem wojskowym i sprawowałwiele funkcji, po czym dzięki pieniężnej pomocy Pescennii Mar-celliny, która uznała go za syna i wychowywała, uzyskał preturę.Następnie był prokonsulem w Bitynii, potem w Grecji i po raz trze-ci w Galii Narboneńskiej.Wysłany ponadto jako legat do Ilirykumrozgromił Sarmatów, a przeniesiony stamtąd nad Ren, dość szczęśli-wie prowadził walki przeciw Germanom.Potem uznano go za naj-bardziej roztropnego, przemyślnego i surowego prefekta miejskiego.Dlatego senat powierzył władzę cesarską jemu, człowiekowi nie zna-nego rodu, co było niezgodne z prawem; wszyscy bowiem przyznali, żew senacie nie było wtedy nikogo bardziej odpowiedniego, komu możnaby było nadać tutuł cesarza.Ponieważ większość ludzi pragnie także poznać sprawy mniejważne, powiem, że Maksymus bardzo lubił jeść, wino pił z umia-rem, zbyt rzadko oddawał się miłostkom, w domu i na forum byłzawsze surowy, tak że nadano mu przydomek Ponurego.Wyraztwarzy miał bardzo poważny i przebiegły; był wysokiego wzrostu,bardzo zdrowy fizycznie; obyczaje miał godne pogardy, ale pomimotego odznaczał się sprawiedliwością i nigdy, aż do końca swojejdziałalności, nie był nieludzki ani bezwzględny.Kiedy go proszono,zawsze przebaczał i nie gniewał się nigdy, chyba że wypadało, bysię gniewał.Nigdy nie przystępował do żadnych stronnictw, w są-dach swoich był stanowczy i innym nie wierzył bardziej niż sobie.Dlatego senat otaczał go miłością, a lud się go obawiał.Znając jegosurową prefekturę lud widział, że władza cesarska jeszcze bardziejmoże wzmóc jego surowość.Balbinus był człowiekiem znakomitego pochodzenia, dwukrotnymkonsulem i zarządcą licznych prowincji.Miał pod cywilnym zarzą-dem Azję, Afrykę, Bitynię, Galację, Pont, Tracje i Galie, niekiedydowodził wojskiem.W sprawach wojskowych mniej miał do powie-dzenia niż w sprawach cywilnych.Jednak dzięki dobroci, nadzwy-czajnej zacności i skromności zjednał sobie wielką sympatię.Ródswój, jak sam mówił, wywodził z bardzo starej rodziny od BalbusaKorneliusza Teofanesa3, który za poparciem Gnejusza Pompejusza uzyskał obywatelstwo rzymskie, ponieważ był bardzo znany w swo-jej ojczyznie, a równocześnie pisał historię.Balbinus był równieżwysokiego wzrostu, miał okazały, rzucający się w oczy wyglądi zbytnio oddawał się rozkoszom.Pomagało mu wielkie bogactwo,był bowiem zamożny dzięki majątkowi odziedziczonemu po przod-kach i sam zgromadził wiele bogactw dzięki spadkom.Słynął z wy-mowy i twórczością swoją wyróżniał się wśród współczesnych poe-tów, namiętnie pił, jadł i oddawał się miłostkom, wytwornie sięubierał i nie brakowało mu niczego, co zjednywa przychylność ludu.Lubił go także senat.Tego dowiedziałem się o życiu Maksymusai Balbina.Niektórzy w ogóle uważali, że podobnie jak Salustiuszporównywał Katona i Cezara, tak samo ich należy ze sobą zesta-wiać i jednego nazywali surowym, drugiego łagodnym, tego dobrym,tamtego stałym, jednego skrzętnym, drugiego opływającym wewszelkie dobra.Tyle o charakterze i pochodzeniu Maksymusa i Balbina.Przyzna-no im tedy wszystkie zaszczyty i odznaki należne cesarzom, otrzy-mali władzę trybunów i prokonsulów, urząd najwyższego kapłana,a także tytuł ojca ojczyzny, po czym objęli rządy.Lecz kiedy do-pełniali obrzędów religijnych na Kapitolu, lud rzymski sprzeciwiłsię władzy Maksymusa
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
