[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Udręka bezsenności, bóle żołądka i kolki w brzuchu występują u łakomegoczłowieka [.].Przy piciu wina nie bądz zbyt odważny, albowiem ono zgubiło wielu.Jak wkuzni próbuje się twardość stali, zanurzając ją w wodzie, tak wino doświadcza w bójce sercazuchwalców.Wino dla ludzi jest życiem, jeżeli pić je będziesz z umiarem.Co za życie maten, który jest pozbawiony wina? I ono zostało stworzone dla radości ludzi.Zadowolenieserca i radość duszy daje wino pite we właściwym czasie i z umiarem.Udręką dla duszy jestzaś wino pite w nadmiernej ilości wśród podniecenia i zwady.Pijaństwo powiększa szałgłupiego na jego zgubę, osłabia siły, a ran przysparza (Syr 31,12-20.25-30).Tę zachętę do umiarkowania znajdziemy także w innych miejscach, gdzie ukazuje sięjakby zarys zasad diety: Dziecko, w życiu badaj samo siebie, patrz, co jest złem dla ciebie, itego sobie odmów! Nie wszystko służy wszystkim i nie każdy we wszystkim ma upodobanie.Na żadnej uczcie się nie przejadaj i nie rzucaj się na potrawy! Z przejedzenia powstajechoroba, a nieumiarkowanie powoduje rozstrój żołądka.Z przejedzenia wielu umarło, alezachowujący umiar przedłuży życie (Syr 37,27-31).Księga Przysłów zawiera sugestywny opis wewnętrznego stanu człowieka, który stałsię niewolnikiem picia; ukazuje także z psychologiczną finezją skutki pijaństwa widoczne wsposobie postrzegania rzeczywistości; podkreśla ona przede wszystkim łagodny i subtelnyurok wina, które choć nigdy nie dotrzymuje obietnic, potrafi jednak przykuć do siebie wolęosoby:U kogo Ach , u kogo Biada , u kogo swary, u kogo żale, u kogo rany bez powodu, ukogo oczy są mętne? U przesiadujących przy winie, u chodzących próbować mieszanegowina.Nie patrz na wino, jak się czerwieni, jak pięknie błyszczy w kielichu, jak łatwo płyniedo gardła, bo w końcu ukąsi niby wąż, jak żmija jad swój wypuści, twoje oczy dostrzegąrzeczy dziwne, a serce twe brednie wypowie.Zdajesz się spać na dnie morza lub spoczywaćna szczycie masztu. Obili mnie, nic nie czułem, chłostali, nie wiedziałem.Kiedy się zbudzę,jeszcze nadal o nie poproszę (Prz 23,29-35).Do ukazania śmiertelnej fascynacji winem zostały tu zastosowane cztery obrazy: czariskrzącej się barwy, wnikająca po cichu trucizna, choroba morska, niezdolność do zdaniasobie sprawy z doznawanego zła, co prowadzi do wniosku: uważaj, bo wino wciąga cię jaknieszczęście.Cztery obrazy ukazują miły i śmiertelnie niebezpieczny kierunek, w jakimprowadzi wino, jak to komentuje Maldonato: Kiedy pijesz wino, nie ufaj swym zmysłom; zważaj na twe siły i skutki.Pijacy zazwyczaj zostają w winie jakby pogrzebani; gdy potemdochodzą do siebie, jak zabrani z grobu, chcą być pogrzebani na nowo .Dochodzą do tego także rozważania naznaczone myślą o sprawiedliwości społecznej:Biblia, piętnując niebezpieczeństwo łakomstwa, nie zamierza bowiem przeczyćprzyjemnościom stołu, ale raczej chce ostrzec przed obojętnością wobec ubogich, głodnych ibędących w potrzebie; przypomnijmy dla przykładu przypowieść o bogaczu i ubogim Aazarzu(por.Ak 16,19-31).Chodzi tu o niebezpieczeństwo dotyczące przede wszystkim tych, którzyposiadają żywność i dobra w obfitości i łatwo mogliby się nimi podzielić.Człowiek Bożypotrafi zakosztować dobrego stołu, ponieważ potrafi ucztować z przyjaciółmi; istotnie, naweto Jezusie mówiono, że jest żarłokiem i pijakiem, ponieważ zasiadał do stołu z grzesznikami(por.Ak 7,34).Pismo Zwięte zachęca ponadto do dostrzeżenia w różnorodności pożywieniakonkretnego znaku ogromnej obfitości ze strony opatrzności Bożej; pokarm stanowi silnysymbol wiecznego błogosławieństwa do tego stopnia, że Biblia ukazuje raj w postaci wielkiejuczty (por.Iz 25) bogatej we wszelkie Boże dobra , to jest w każdy rodzaj potraw i napojów.Przypowieści Jezusa często ukazują królestwo niebieskie w postaci wystawnego stołu lubzaślubin, na które wszyscy są gorąco zaproszeni.Pismo Zwięte podkreśla w ten sposób także symboliczny charakter pokarmu, którysam w sobie ma dwojakie znaczenie: pozytywne i negatywne; św.Paweł dostrzega, że możeon stać się centrum życia i w związku z tym wypowiada bardzo surowe słowa: Bądzcie,bracia, wszyscy razem moimi naśladowcami i wpatrujcie się w tych, którzy tak postępują, jaktego wzór macie w nas.Wielu bowiem postępuje jak wrogowie krzyża Chrystusowego, októrych często wam mówiłem, a teraz mówię z płaczem.Ich losem - zagłada, ich bogiem -brzuch, a chwała - w tym, czego winni się wstydzić.To ci, których dążenia są przyziemne (Flp 3,17-19).Czytając list w ogólniejszym kontekście, zauważamy, że św.Paweł niezamierza potępiać określonych zwyczajów związanych z pożywieniem, a raczej ostrzecchrześcijan przed tymi, których bogiem jest brzuch , czyli przed tymi, którzy chcielisprowadzić relację z Bogiem do zachowywania dwóch praktyk odnoszących się do brzucha:wyboru pokarmów i obrzezania.Na drugim miejscu św.Paweł wspomina elementidolatrycznoreligijny, jakim może być pokarm, stanowiący rodzaj afektywnego substytutu:Słowa św.Pawła wyjaśniają, dlaczego z chrześcijańskiego punktu widzenia wadałakomstwa jest ojcem [w języku włoskim wada - il vizio - jest rzeczownikiem rodzajumęskiego, w polskim lepiej byłoby przetłumaczyć jest matką - przyp.tłum
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
