[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.„Przeciwnie, prawo karne pojawia się we wszystkich dziedzinach życia”2.Represja karna to narzędzie w rękach władzy państwowej, która posługuje się nią tam gdzie uzna za słuszne i celowe obwarować normę prawną zagrożeniem w postaci kary.Prawo karne jest instrumentem walki z przestępczością, a jej głównym elementem są przestępstwa, które Andrejew definiuje jako „społecznie niebezpieczny czyn określony w ustawie jako bezprawny i zabroniony pod groźbą kary orzekanej przez sąd wobec sprawcy, który go zawinił”3.Termin ten jest składnią kilku elementów, które muszą zaistnieć aby można było mówić o przestępstwie.Elementami tymi są: czyn, społeczne niebezpieczeństwo, określoność, bezprawność, wina i zagrożenie karą.Czynem we współczesnym prawie karnym jest zdarzenie polegające na zewnętrznym zachowaniu się człowieka.Zachowanie to może polegać na ruchach ciała, gestach, na wypowiedzeniu lub napisaniu słów.Myśli, zamiary, uczucia i inne stany wewnętrzne nie mogą być przedmiotem odpowiedzialności karnej.Społeczne niebezpieczeństwo narusza określone dobra społeczne lub dobro jednostki jak również istnieje niezależnie od tego, czy je rozpoznaje ustawodawca4.Fakt, że czyn jest społecznie niebezpieczny nie wynika jeszcze, że ustawodawca musi go uznać za przestępny.Przykładem może być wprowadzenie w roku 1956 ustawy o przeciwdziałaniu alkoholizmowi, w której znęcanie się moralne pijaka nad dorosłym członkiem rodziny ustawodawca uznał za przestępstwo, a alkoholizm już dużo wcześniej był problemem społecznym.Wcześniej jednak czyn taki nie był przestępstwem.Prawo polskie uznaje społeczne niebezpieczeństwo dla oznaczenia stopnia ciężkości przestępstwa, a w szczególności dla ograniczenia zakresu czynów karalnych.Nullum crimen sine lege (nie ma przestępstwa bez ustawy).„Warunkiem koniecznym stwierdzenia, że dany czyn stanowi przestępstwo, jest odpowiednim zakazem zawartym w ustawie obowiązującej w momencie jego popełnienia”5.Czyn, który wyczerpuje ustawowe znamiona przestępstwa jest czynem bezprawnym.W polskim prawie karnym przestępstwa można podzielić według stopnia społecznej szkodliwości wyrażonego w sankcji - na zbrodnie i występki.Przestępstwa popełnione umyślnie i nieumyślnie, taki podział wyróżniamy według strony podmiotowej.Zależnie od sfery stosunków społecznych, w których występują, rozróżniamy przestępstwa wojskowe, gospodarcze, skarbowe, seksualne, polityczne i pospolite.Rodzaj zachowania cechuje przestępstwa polegające na działaniu i na zaniechaniu.Zależnie od tego, czy dokonanie przestępstwa jest uwarunkowane nastąpieniem skutku, dzielimy przestępstwa na materialne i formalne.Jak możemy stwierdzić, że dany czyn jest przestępstwem czy też nim nie jest? Do tego służą ustawowe znamiona przestępstwa i tak:Czyn będzie zabroniony w momencie, kiedy powyższe jego elementy będą z formułowane przez ustawodawcę jako jego znamiona6.Przez przedmiot ochrony należy rozumieć dobro prawne, które ustawodawca uznał za godne ochrony.Rozróżniamy ogólny, rodzajowy i bezpośredni przedmiot ochrony.Ogólny to taki, gdzie dobra chronione są przez cały system prawa karnego.Rodzajowy to tylko grupa przepisów, która chroni dane dobro np.jeden rozdział w kodeksie karnym.Bezpośredni albo inaczej indywidualny to np.cudza rzecz ruchoma opis z art.278 §1 KK.Strona przedmiotowa to zachowanie się sprawcy, przedmiot czynu, skutek, związek przyczynowo skutkowy oraz inne okoliczności zwane modalne.Do tych innych okoliczności zaliczamy sposób popełnienia czynu, czas i miejsce popełnienia czynu, środki i sytuacja7.Człowiek, który w tej chwili popełnia czynu staje się podmiotem.W tym kryterium określa się czy sprawca jest poczytalny, czy ukończył 17 lat (wyjątkowo 15 lat przy popełnieniu określonych przestępstw) oraz czy jest określony personalnie.Strona podmiotowa zajmuje się stosunkiem sprawcy do czynu i występuje w postaci nieumyślności i umyślności.W tej drugiej rozróżniamy jeszcze zamiar bezpośredni, czyli wtedy, kiedy sprawca chce popełnić czyn i ewentualny, kiedy przewiduje możliwość popełnienia czynu zabronionego.Nieumyślność, wtedy, kiedy sprawca nie ma zamiaru popełnić czynu zabronionego
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
