Palmy na sniegu Luz Gabas(1)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ponadto na niewielkimstoliku ktoś postawił misę z niezwykle apetycznymi owocami. Tu będziemy spali oświadczył Iniko, odkładając plecak na ziemię. Teraz czekanas kolacja z przewodniczącym wioski.Już pora.Będą wszyscy.Clarence poczuła niepokój.A więc miała poznać tutejszych mieszkańców? Czyż niejest to doskonała okazja, by wypytać o ewentualnych przyjaciół ojca?Podążyła więc za Inikiem do Domu Plemiennego, który powoli zapełniał się ludzmi,zdenerwowana i pełna oczekiwań.Przewodniczący miał na imię Dimas.Był surowym, niskim mężczyzną oszpakowatych, zmierzwionych włosach i bardzo wyrazistych rysach.Dwie głębokiezmarszczki biegły po jego policzkach od szerokiego nosa do grubych mięsistych warg.Po sposobie, w jaki powitał Inika, Clarence poznała, że tak samo jak większośćmieszkańców Ureki bardzo wysoko go ceni.Usiedli na ziemi, w szerokim kręgu.Clarence razem z Inikiem zajęła honorowemiejsce naprzeciwko Dimasa.Niektórzy mężczyzni obrzucali ją zaciekawionymispojrzeniami, wokół przykucnęło kilkoro zaintrygowanych dzieci.Nie ulegałowątpliwości, że tego wieczoru to ona będzie w centrum uwagi, i faktycznie, podczaskolacji bardzo zresztą ob tej, złożonej z ryb, smażonych bananów, manioku ipieczonych krążków owocu drzewa chlebowego musiała odpowiadać na mnóstwopytań dotyczących życia w Hiszpanii.Mężczyzni słuchali wygodnie usadowieni, podczasgdy kobiety krążyły z naczyniami pełnymi jedzenia i picia przede wszystkim picia usiłując odpędzać dzieciaki, które kręciły się koło białej i smakowitych potraw.Gdy wsposób nieunikniony wypłynął temat śniegu i nart, Clarence, po części z zaskoczeniawesołością zebranych, po części zaś pod wpływem wina palmowego, którego właśniespróbowała po raz pierwszy w życiu, poddała się ogólnemu rozbawieniu. Dlaczego ten alkohol jest taki mocny? spytała.Oczy jej łzawiły, gardło ją piekło.Siedzący obok Dimasa mężczyzna imieniem Gabriel, mniej więcej w jego wieku, aletak chudy, że widać mu było wszystkie kości, odrzekł: Wytwarzamy go tradycyjnymi metodami.Za pomocą specjalnych uprzęży z lianwspinamy się na palmy, obcinamy szypułki męskich kwiatów wykonał płaski ruchdłonią i zbieramy sok do tykw albo butelek.Potem odstawiamy go na kilka dni, żebynabrał mocy wyciągnął ręce ku ziemi, dłońmi do spodu bardzo, bardzo powoli.Tak.Sok potrzebuje czasu, żeby nabrać mocy. Zupełnie jak my, Bubi wtrącił Iniko i wszyscy się roześmiali, kiwając głowami.Skończyli jeść i Dimas spoważniał.Reszta umilkła, a on zaczął opowiadać pohiszpańsku historię swojej wioski.Clarence pomyślała, że każdy tutaj zna tę opowieśćdoskonale, jednakże nikt nie przejawiał zniecierpliwienia.Przeciwnie, zebrani słuchaliw skupieniu o tym, jak to tysiące lat wcześniej pierwsi Bubi przybyli na wyspę, jakróżne plemiona walczyły o najlepsze ziemie, jak bohatersko poczynali sobie kolejnikrólowie, jak położenie Ureki stało się jej szczęściem w czasach handlu niewolnikami iw końcu jak pojawili się kolonizatorzy, jak się im opierano, a pózniej z nimi współżyto.Dimas uroczyście wymieniał imiona królów: M�lambo, L�ri�te, L�póa, M�adyabit�, S�paókó, M�ókata, A L�bari, �r�ity�&Clarence przymknęła oczy, przenosząc się w epokę niewolnictwa, a potem walkmiędzy Bubimi a Hiszpanami, poprzedzających całkowitą pacyfikację plemienia. Kolonizatorzy pozbawili nas królów szepnął Iniko ale tylko w wymiarzepraktycznym, nie symbolicznym.Osobiście poznałem Francisca Malaba Be�s�.Był kimśw rodzaju naszego duchowego ojca.Urodził się w tysiąc osiemset dziewięćdziesiątymszóstym roku i wyobraz sobie, że umarł dopiero dwa lata temu, w wieku stu pięciu lat. No co ty! odszepnęła Clarence. W kontekście tutejszych statystyk to tak, jakbyprzeżył ponad dwa życia& A teraz słuchaj Iniko wszedł jej w słowo. Za chwilę będzie mój ulubionykawałek, o Es�asim Eweerze.I Dimas faktycznie opowiedział historię zaufanego człowieka króla Moki, EsaasiegoEweery, zdecydowanego, odważnego młodzieńca, który proklamował się królemnajpierw w Riabie, a potem w Malabo, i tak nienawidził kolonizatorów, że zaciekle tępiłnie tylko przybyszy z zewnątrz, próbujących zajmować ziemie uprawne na wyspie, alerównież swoich ziomków, jeśli sprzyjali białym.Ostatecznie został schwytany przezwojsko kolonialne i osadzony w Black Beach wraz ze swoimi ludzmi oraz żonami, któretorturowano i gwałcono na jego oczach.W końcu ogłosił strajk głodowy.Wszyscy milczeli, gdy Dimas kończył swoją opowieść, mówiąc, że wedlekolonizatorów Es�asi Eweera nawrócił się, ochrzcił i spoczął w grobie jako Pablo Sas-Ebuera, podczas gdy zgodnie z wersją Bubich został przez kolonialne władzezamordowany, a następnie pochowany w głębi wyspy, w Moce, tyle że przynajmniej wpozycji siedzącej, tak jak zwykło się wśród Bubich grzebać królów.Uporawszy się z historią plemienia, Dimas przeszedł do własnego życiorysu.Inikoszepnął ironicznie: Teraz będzie nam opowiadał, jak dobrze się żyło za Hiszpanów.I rzeczywiście, Dimas z nostalgią wspominał Santa Isabel z czasów swojej młodości:wygodny domek, gdzie mieszkał z żoną i dziećmi; pieniądze, które zarabiał jakonadzorca batas, czyli robotników, na plantacji kakao zwanej Constancią, pozwalającemu nawet na to, by kupić sobie niewielki samochód i posłać dzieci do szkoły.Clarencekątem oka obserwowała Inika, który siedział ze wzrokiem wbitym w podłogę.Dało sięzauważyć, że ta część opowieści bynajmniej mu się nie podoba.Gdy Dimas umilkł na moment, by pociągnąć łyk wina z czarki, Clarence skorzystałaz okazji i wtrąciła: A ta plantacja& Constancia& Daleko było stamtąd do Sampaki? O, nie, bardzo blisko.Nie zaglądałem tam zbyt często, ale ludzi znałem.Naprzykład takiego lekarza przymknął powieki Manuela.Dobry był z niego człowiek.Raz mi pomógł.Potem w ramach wdzięczności też oddałem mu przysługę.Ciekawe, cosię z nim stało&Serce podskoczyło Clarence w piersi.Lekarz imieniem Manuel? Wiek Dimasa by sięzgadzał.O jaką przysługę mogło chodzić? Czyżby o przesyłanie pieniędzy? Ale do tejzapadłej wioski? Bez sensu& Wie pan może, czy ten Manuel miał żonę, Julię?Dimas, zaskoczony, natychmiast otworzył oczy. Tak, tak się nazywała.Była córką don Emilia& Zawahał się [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki