[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. W pracach apostolskich nie istnieje nieposłuszewstwo niewielkie" (pkt614).Klaus Steigleder opisuje swoje doświadczenia z posłuszeństwem: Posłuszeństwo w Opus Dei jest wpewnym sensie totalne; członek stowarzyszenia musi słuchać swoich kierowników we wszystkim bezzwłoki, dokładnie, bez zastrzeżeń i bezwarunkowo".204 Najwyższym stopniem pokory i posłuszeństwa wobecprzełożonych z Opus Dei jest posłuszeństwo okazywane bez wahania, radość posłuszeństwa bez zastrzeżeń, anawet rozkosz całkowitego podporządkowania się, przede wszystkim jednak: utożsamianie woli przewodnikaduchowego" z wolą Boga.O mechanizmach i metodach podporządkowywania ludzi w ugrupowaniachfundamentalistycznych o jednoznacznie totalitarnej tendencji będziemy jeszcze mówić.W języku Opus Deinazywa się to posłusznym wypełnianiem planu życiowego" oraz formowaniem", czyli kształceniem ikształtowaniem zwłaszcza aspirantów, nowo powołanych, zgodnie z ideologią Opus Dei.Tak zwane formowanie wymaga, żeby jednostka była gotowa dać się przejrzeć", poddać nawetnajbardziej intymne sfery własnego życia kontroli ze strony przełożonych: Skąd ta niechęć, aby samemu siępoznać i pokazać, jakim jesteś w rzeczywistości, swemu kierownikowi duchowemu? Wygrasz wielką bitwę,dając się poznać bez obawy" (Droga, pkt 65); Jakże więc zapytujesz niepewnie przecież zmysł krytykijest niemal główną cechą mojego charakteru?" Uspokój się: wez pióro i kartkę papieru i po prostu, z zaufaniemopisz jak najkrócej wszystko, co ci nie daje spokoju; oddaj tę kartkę swojemu przełożonemu i nie myśl o tymdłużej.On, prowadząc wasze dzieło, jest obdarzony szczególną łaską, zajmie się twoją notatką, albo.wyrzuciją do kosza.To powinno być dla ciebie obojętne albowiem w swoim mniemaniu działałeś z pobudeknajszlachetniejszych" (Droga, pkt 53).Myśl autorytarno-faszystowskaPadre i jego zastępcom i następcom należy okazywać pełne szacunku posłuszeństwo aż powyrzeczenie się rozumu". Jedynym prawem członków jest wykonywanie obowiązków".Z wszystkich tychcytatów przebija wezwanie do totalnego podporządkowania się i bezwarunkowego posłuszeństwa.Wkonsekwencji dochodzi do wyłączenia własnego myślenia i sumienia na rzecz przyznania ideologii grupowejabsolutnego monopolu na prawdę, o czym wiadomo z analiz psychologicznych i socjologicznych zjawiskideologii totalitarnych tego stulecia.Krytycznie nastawione czasopismo kościelne Aufbruch" w Szwajcarii,uważające się za forum Kościoła otwartego", w numerze specjalnym poświęconym Opus Dei zamieściło tytuł: Mieszanina myśli autorytarno-faszystowskiej i fanatycznego katolicyzmu elitarnego".205ROZDZIAA 5 - Gdy ręka rękę myjeOd 1945 roku Opus Dei zaczęło się przekształcać w wielonarodową organizację, działającą nawszystkich kontynentach.W wielu krajach jego członkowie, zwolennicy i sympatycy przeniknęli do wszystkichważnych sfer życia społecznego.W Hiszpanii, Irlandii, Włoszech i Meksyku Opus Dei ma szczególnie silnewpływy w Kościele i społeczeństwie.Mimo że sytuacja Opus Dei w Hiszpanii, gdzie powstało, w końcowejfazie epoki frankistowskiej i w okresie pózniejszej demokratyzacji znacznie się pogorszyła, udało mu sięumocnić i zwiększyć swoją obecność we wszystkich kluczowych sferach.Francusko-belgijskie pismo Golias"w związku z beatyfikacją założyciela Opus Dei w dniu 17 maja 1992 roku opublikowało listę nazwisk ponad 80osób związanych z Opus Dei, a należących do elity władzy w Hiszpanii i zajmujących kluczowe stanowiska wsferze finansów, handlu, przemysłu, nauki, środków masowego przekazu, polityce i wojsku.206 Znalezli się naniej dyrektorzy i prezesi Banków, byli ministrowie, wydawcy, profesorowie uniwersytetów, generałowie,redaktorzy i pracownicy telewizji, posłowie do parlamentu, adwokaci i psychiatrzy.Już sam fakt posiadaniarozgałęzionej władzy w społeczeństwie odbiera wiarygodność twierdzeniu Dzieła Bożego, jakoby zadanieprałatury było wyłącznie duchowej natury", a jedynym celem Opus Dei wspieranie pełnowartościowego,osobistego i radosnego urzeczywistniania wiary chrześcijańskiej w normalnym życiu".Hiszpania jest tym krajem, w którym Opus Dei zdobyło sobie nie tylko największe wpływy, lecz takżeopinię tajnego stowarzyszenia".I były po temu powody, jak niezbicie wykazały badania nad historią Hiszpaniiod czasów wojny domowej.Spośród wszystkich domniemanych przypadków uwikłania Opus Dei w politykęHiszpania stanowi przykład najbardziej oczywisty, ma więc charakter modelowy.Właśnie dystans historycznypozwala na zróżnicowaną analizę sposobu, w jaki członkowie, przyjaciele i zwolennicy Opus Dei nawzajem siępopierali mimo różnicy poglądów politycznych i osobistych antypatii, lecz w interesie indywidualnych karier iprzysparzania władzy instytucjom. Panowie z Opus Dei najwyrazniej wzięli sobie do serca to, co zostało napisane w przeznaczonym dowewnętrznego użytku piśmie De Spiritu et de pus servandis Consuetudinibus (Duch i pobożne nawyki) z 1990roku: Opus Dei jest z pewnością rodziną, ale jednocześnie grupą bojową.Rodziną, którą łączy radosna iserdeczna sympatia, i grupą bojową, którą surowa dyscyplina najlepiej predestynuje do duchowej walki".207Choć z tą radosną i serdeczną sympatią" różnie bywało, to walka" z całą pewnością nie miała natury duchowej".Na przykładzie Hiszpanii można przeprowadzić analizę przyrostu władzy ekonomiczno-politycznej, możliwego do uzyskania w sytuacji, gdy ręka rękę myje".W oparciu o zasadę wzajemnościświadczonych usług powstała tam gęsta sieć zobowiązań i stosunków we władzy formalnej izinstytucjonalizowanej oraz w różnych kluczowych sferach życia społecznego.Instytucje państwowe podlegałyinfiltracji i kolonizacji", a rodzina" i układ klientelistyczny posłuszeństwo w zamian za korzyści iprotekcję" odegrały poważną rolę w rekrutacji personelu kierowniczego wielu władz państwowych.Powstawały grupy nacisku, kariery były planowane i forsowane w oszałamiającym tempie, ludzie Opus Deiumieszczano na najwyższych stanowiskach.Członkowie, protektorzy i sympatycy znalezli się u dzwigniwładzy.Dzwignie władzyCzłonkowie Opus Dei pojawili się na politycznej scenie Hiszpanii w momencie, gdy coraz wyrazniejzarysowywała się konieczność dokonania zasadniczej zmiany kursu w polityce finansowej i gospodarczej orazw mechanizmach decydowania i kierowania w sferze gospodarki. Jeśli reżim frankistowski miał przetrwać,musiał się zgodzić na przekreślenie 20 lat agresywnego nacjonalizmu, bezwzględnego protekcjonizmu isamowolnego interwencjonizmu"208 i posunąć naprzód ową liberalizację i modernizację hiszpańskiej politykifinansowej i gospodarczej, która miała przyłączyć kraj do międzynarodowego systemu kapitalistycznego.W1958 roku Hiszpania przystąpiła do Międzynarodowego Funduszu Walutowego. Personel" Opus Dei odegrałtu zasadniczą rolę.Kariera ludzi Opus Dei zaczęła się od gruntownej przebudowy gabinetu w 1957 roku, kiedy to naosiemnastu ministrów dwunastu zostało wymienionych
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
