[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Postanowiono równie\
nienagrywać nic na wideo.Dennis Smith był na komendzie, ale trzymał się z dala od sali przesłu-chań.Prowadził śledztwo od ponad czterech lat, przez cały ten czas wierzyłw winę Williamsona, mimo to zdecydował, \
e w tym - najwa\
niejszym -udziału nie wez
mie.Komenda w Adzie była dobrze wyposa\
ona w sprzęt audiowizualny iczęsto z niego korzystano.Przesłuchania, a zwłaszcza przyznania się dowiny, niemal zawsze nagrywano.Policja dobrze zdawała sobie sprawę zwra\
enia, jakie wywołuje takie nagranie na przysięgłych.Wystarczyło spy-tać Warda i Fontenota.Drugie badanie Rona na wykrywaczu kłamstw, toprzed czterema laty, zostało nagrane przez Featherstone'a.Kiedy przesłuchań nie rejestrowano na wideo, często nagrywano je namagnetofon.Policja miała mnóstwo magnetofonów.109A jeśli nie robiono ani tego, ani tego, proszono podejrzanego, \
eby spisałzeznania własnoręcznie, oczywiście pod warunkiem, \
e nie był analfabetą.Je\
eli zaś był, zeznanie spisywał jeden z detektywów, który odczytywał jenastępnie na głos i dawał do podpisania podejrzanemu.śadnej z tych technik nie wykorzystano dziewiątego maja.Featherstonewyjął notatnik i na oczach Williamsona, który umiał czytać i pisać i miałzasób słownictwa większy ni\
przesłuchujący go detektywi, zaczął skrzętnienotować.Ron potwierdził, \
e rozumie swoje prawa i zgodził się rozmawiać.Policyjna wersja tego przesłuchania wygląda tak:WILLIAMSON powiedział:  Dobra, ósmego grudnia 1982 roku.PodLatarnią bywałem często i byłem tam wieczorem ósmego, bo szukałemdziewczyny, ładnej jakiejś, \
eby potem z nią pójść.WILLIAMSON urwał i chciał chyba zakląć, ale nie zaklął, tylko zacząłmówić dalej:  Pomyślałem, \
e tej nocy zdarzy się coś złego i posze-dłem za nią do domu.WILLIAMSON znowu urwał, zaczął opowiadać o kradzie\
y sprzętuwideo, a potem powiedział:  Byłem z DENNISEM.Pojechaliśmy doHoliday Inn, powiedzieliśmy tej dziewczynie, \
e w samochodzie jestbarek, no to wsiadła.Potem zaczął mówić urwanymi zdaniami i agent ROGERS poprosiłgo, \
eby się skupił i wrócił do sprawy DEBBIE CARTER.WILIAM-SON powiedział:  Dobra, śniło mi się zabójstwo DEBBIE CARTER.Le\
ałem na niej, zarzuciłem jej kabel na szyję, dz
gnÄ…Å‚em jÄ… kilka razyno\
em i mocno zacisnąłem sznur.WILLIAMSON dodał:  Martwię się, jak to przyjmie moja rodzina i: Matka ju\
nie \
yje.Agent ROGERS spytał WILLIAMSONA, czy on i DENNIS byli tamtamtej nocy i WILLIAMSON odrzekł:  Tak.Agent FEATHER-STONE spytał go:  Czy poszliście tam z zamiarem zabójstwa? , na coWILLIAMSON odpowiedział:  Prawdopodobnie.Agent FE-ATHERSTONE spytał:  Dlaczego? WILLIAMSON odpowiedział: Wkurzyła mnie.Agent FEATHERSTONE:  To znaczy? Była dla ciebie niedobra?Wredna? WILLIAMSON:  Nie.Chwilę milczał i dodał:  Bo\
e, nie myślicie chyba, \
e się przyznam.Muszę chronić rodzinę, muszę chronić siostrzeńca.Moją siostrę to do-bije.Matki nie mogę ju\
zranić, bo nie \
yje.Myślę o tym, odkąd się tostało.110O 19.38 WILLIAMSON powiedział:, Jeśli zamierzacie postawić mnieza to przed sądem, to chcę pogadać z TENNEREM z Tulsy.Nie, zDAVIDEM MORRISEM.Wzmianka o adwokacie wystraszyła ich i zrobili przerwę Zadzwonili doDavida Morrisa, który polecił im natychmiast przerwać przesłuchanie.Ronnigdy tego zeznania nie podpisał.I nigdy mu go nie pokazano.Wzmocnione kolejnym snem śledztwo układało się po myśli policji i proku-ratury.Po przesłuchaniach Warda i Fontenota wiedziano ju\
, \
e brak nama-calnych dowodów rzeczowych nie powinien nikomu przeszkadzać.To, \
eDebbie Carter nie została dz
gnięta no\
em, te\
nie miało znaczenia.Wystar-czyło tylko porządnie wstrząsnąć ławnikami i na pewno posłuchają oskar\
y-ciela.Skoro jeden sen mógł Williamsona zdemaskować, drugi mógł wysłać godo celi śmierci.Kilka dni póz
niej przed drzwiami celi Rona przystanÄ…Å‚ stra\
-nik nazwiskiem John Christian.On i Ron dorastali w tej samej okolicy.Wdomu Christianów było du\
o chłopców, w tym jeden w wieku Rona, i częstozapraszano go na lunch czy kolację.Grali razem w baseball na ulicy, chodzi-li do tego samego gimnazjum.Nieleczony i pozbawiony leków Ron nie nale\
ał do przykładnych aresz-tantów.Areszt hrabstwa Pontotoc to pozbawiony okien betonowy bunkier,który z jakiegoś powodu zbudowano w zachodniej części trawnika przedgmachem sądu.Ma ciasne, bardzo niskie cele, panuje tam klaustrofobicznawprost atmosfera, a kiedy któryś z aresztantów krzyczy, wszyscy go słyszą.Ron krzyczał często.Jeśli natomiast nie krzyczał, to śpiewał, płakał, zawo-dził, narzekał, zaklinał się, \
e jest niewinny albo wygłaszał długie tyrady natemat Debbie Carter.Osadzono go w jednej z dwóch izolatek jak najdalej odzatłoczonej celi zbiorowej, lecz areszt był tak mały, \
e Ron potrafił na-rozrabiać, nawet siedząc w odosobnieniu.Uspokoić go mógł tylko John Christian i aresztanci cieszyli się, kiedyobejmował słu\
bę.Przychodził, natychmiast szedł do jego celi i go uspokajał.Rozmawiali o starych czasach, o dzieciństwie, o baseballu, o kumplach z uli-cy.Rozmawiali te\
o morderstwie Debbie i o tym, jakie to niesprawiedliwe,\
e oskar\
ono o nie Rona.Przez osiem godzin Ron był spokojny.Separatkaprzypominała szczurzą norę, mimo to potrafił tam spać i czytać.Przed zda-niem słu\
by Christian zaglądał do niego i widział, jak jego dawny kolegakrą\
y po celi, paląc i nakręcając się na powitanie nowych stra\
ników.111Póz
nym wieczorem dwudziestego drugiego maja nie spał.Wiedział, \
esłu\
bę ma Christian i zawołał go, \
eby pogadać o morderstwie.PrzeczytałSny Ady i powiedział, \
e on te\
mógłby mieć taki sen.Według Christiana,jego słowa brzmiały następująco:  A teraz wyobraz
sobie, \
e wszystko to misię przyśniło.Wyobraz
sobie, \
e mieszkałem w Tulsie, \
e przez cały dzieńchlałem i ćpałem, a potem pojechałem do klubu Buzzy'ego (Pod Latarnię),wypiłem tam jeszcze trochę i jeszcze bardziej się wlałem.Załó\
my, \
e tra-fiłem jakoś pod drzwi Debbie Carter, \
e zapukałem i \
e ona powiedziaÅ‚a«ChwileczkÄ™, mam telefon».Wyobraz
sobie, \
e wywa\
yłem te drzwi, \
ezgwałciłem ją i zabiłem.Potem dodał:  Nie sądzisz, \
e gdybym ją zabił, to po\
yczyłbym od kum-pli trochę szmalu i prysnął z miasta?Christian nie zaprzątał sobie tym głowy, mimo to powtórzył rozmowękoledze stra\
nikowi.Ten powtórzył ją komuś innemu i w końcu dowiedziałsię o niej Gary Rogers, który natychmiast zwietrzył szansę na dodatkowydowód przeciwko mordercy.Dwa miesiące póz
niej poprosił Christiana, \
ebyten przypomniał sobie, o czym wtedy rozmawiali.Rogers napisał raport,postawił cudzysłów tam, gdzie chciał i tak policja oraz prokuratura dostałydo ręki drugi  sen z przyznaniem się do winy [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

gieldaklubu.keep.pl